In gesprek met Hans Hendriks

Eenzaamheid bestrijden onder ouderen. De een lukt het om

wat plezier terug te brengen bij een buurman, een ander

pakt het wat grootser aan. Hans Hendriks (60) wil 15.000

ouderen weer bij de maatschappij betrekken.

Hans werkt sinds tien jaar als ‘projectcoördinator informele zorg’ bij de Amsterdamse zorginstelling Cordaan. Via een groot netwerk van bedrijven regelt hij financiële middelen om mooie dingen mogelijk te maken. Was dat vroeger vooral voor verstandelijk gehandicapten. Tegenwoordig zet hij zich in om eenzame ouderen te bereiken. ,,Dat gebeurt nu onder de paraplu van Gouden Dagen, we doen hartstikke mooi werk.”

Druk, druk, druk is een omschrijving die op Hans van toepassing is. Hij is dagelijks bezig om mooie uitjes of projecten te financieren voor Amsterdamse ouderen. Via bedrijven weet hij handig geld los te krijgen. ,,Dat gaat van 250 euro tot een paar duizend euro. Ik merk dat niemand nee zegt tegen eenzame ouderen.”

‘Het werd een prachtig weekend’

Zodoende organiseert hij de mooiste projecten. Bij de krenten in de pap, trekt hij er zelf ook nog op uit. Zo reist hij jaarlijks met honderd verstandelijk gehandicapten naar Euro Disney. ,,Dat is echt genieten. Een paar jaar geleden heb ik dat ook eens met ouderen gedaan. Die mochten met een kind en kleinkind mee. Het werd een prachtig weekend! Ik ben van plan dat dit jaar weer te organiseren.”

Er zijn nog meer grote plannen. Ook theater Carré wil hij afhuren. ,,Daar ben ik nu mee bezig. Veel ouderen willen nog een keer naar Carré. Dat wordt een Gouden Dagevent. Zou het niet prachtig zijn om een middagvullend programma te regelen daar?”

Mooie doelgroep van mooie mensen

Het is een grote uitdaging om al die eenzame thuiswonende ouderen te bereiken, merkt Hans. Toen de grote bejaardentehuizen hun deuren sloten, kreeg Cordaan er ‘ineens’ twintigduizend ouderen bij. ,,Tot die tijd had ik niet zoveel met deze doelgroep”, erkent de Amsterdammer. Er ging een wereld voor hem open. ,,Dat was aftasten in het begin. Wennen. Zo moest er plots geld komen voor het afasiekoor of tapdansen voor mensen met parkinson. Ik verdiepte me daarin en het blijkt een hele mooie doelgroep te zijn van hele mooie mensen. De jeugd heeft een bucketlist, maar dat geldt ook voor ouderen.”

Toen was daar Gouden Dagen. Een stichting die zich inzet voor de doelgroep waarmee Hans geconfronteerd werd. Een stichting ook die een plan heeft om ouderen achter de voordeur te bereiken en ze structureel uit de eenzaamheid te halen. ,,Dat sloot precies aan bij wat ik wilde”, jubelt Hans.  

‘We kunnen 15.000 ouderen bereiken’

,,Ik was enthousiast over wat Gouden Dagen doet en dat heb ik kunnen overdragen naar onze achttien ouderenlocaties waar we dagbestedingen hebben. Er zijn nu twee locaties actief, maar in principe is heel Cordaan aangesloten. Ik wil dat alle locaties voor de zomer Gouden Dagenlocatie zijn. Dan kunnen we in Amsterdam 15.000 ouderen bereiken!”

Zijn gedrevenheid en grootse plannen komen deels voort uit negatieve ervaringen. Zo weet Hans wat voor afschuwelijk monster eenzaamheid kan zijn. Hij zag schrijnende gevallen van dichtbij. ,,Eentje staat vers in mijn geheugen. Vorig jaar was ik met cameraploeg van SBS6 in een zorgcentrum in Amsterdam West. Daar zat een dame in een rolstoel, voorovergebogen, kwijlend in de huiskamer. Er werd gezegd: dat doet ze de hele dag en er komt niks uit. Ze zat te murmelen. Op een gegeven moment gingen we verder, maar de cameraman ging niet mee. Die zat mee te murmelen met die mevrouw. Bleek het geen murmelen te zijn, maar Fries. Ze hadden contact. Die vrouw was opgesloten in haar eenzaamheid en het was voor het eerst in lange tijd dat ze Fries kon praten. Hij heeft haar later een dagje meegenomen naar Leeuwarden waar ze geboren is. Ze leefde helemaal op. Bij eenzaamheid komt vooral begrip kijken, dat maakt al een groot verschil.”

‘Ouderen hebben de toekomst’ 

Natuurlijk is dit een voorbeeld en is dagelijkse dagbesteding de beste remedie tegen eenzaamheid. Daar maakt Hans zich dan ook hard voor. En hij merkt zelf dat ‘oud zijn’ relatief is. ,,Ik ben nu bijna zestig. Ik word ook ouder. Misschien heeft het daar ook mee te maken dat je je meer wil inzetten voor ouden van dagen. Ouderen zie ik als nieuw. Ik beschouw ze niet als oud. De ouderen hebben wat mij betreft de toekomst.”